Açıklama
16×23.5 cm
144 sayfa
ISBN 978-975-350-229-0
Oxford Üniversitesi hocalarından Friedrich Max Müller ve eşi Mrs. Max Müller; 1800’lerin sonunda İstanbul’da İngiliz Konsolosluğu’nda görevli olan oğullarını ziyarete gelmişler, iki ay kadar burada kalmışlardır. Bu süre içerisinde pek çok defa Yıldız Sarayı’nda Sultan II. Abdülhamid’in misafiri olmuşlardır. Ve Sultan’ın tahsis ettiği bir saray yaveri eşliğinde İstanbul’u gezmişlerdir. Eser, bu seyahat boyunca tutulan notlardan oluşmaktadır.
Bu notlarda yazar, İstanbul’un görenleri kendine hayran bırakan güzelliğine sık sık vurgu yapmaktadır. Ayrıca Osmanlı Devleti’nin o dönemdeki durumuna, Türk insanın karakteristik yapısına ve II. Abdülhamid’e dair sağlam görüşler serdetmiştir. Kocası Friedrich Max Müller ise II. Abdülhamid’in geliştirdiği maarif sisteminin ileride meyvesini vereceğine ve birçoklarının iddiasının aksine Müslümanlığın terakkiye mâni bir din olmadığına kesin olarak inanmaktadır.
Kitaptan:
“[Sultan II. Abdülhamid] Harikulâde mükemmel bir ev sahibi, çok zeki ve çok güzel konuşan, iyi kalpli ve merhametli, duyduğumuz muhtelif olaylardan edindiğimiz intibalara göre de daima etrafını memnun etmek arzusu ile dolu bir insan. Çocuklara karşı beslediği büyük sevgi herkesin malumu. İstanbul’da iken duymuştuk, sarayda bir oda dolusu Paris’ten getirtilmiş en güzel ve en değerli çocuk oyuncakları varmış. Harem dairesine ziyarete gelen bir annenin çocuğunu da beraberinde getirdiğini padişah duyar duymaz, derhal bu oyuncaklardan birini çocuğa gönderirmiş.”
